ἡμιδαρεικόν

ἡμιδεής

ἡμίδελτα
ἡμι·δεής, ής, ές [ῐ] dont il manque une moitié, Xén. An. 1, 9, 25 ; Anth. 5, 183 ; Thém. 222b.
Étym. ἡμι-, δέω.