ἡμιμοίριον

ἡμιμόχθηρος

ἡμῖν
ἡμι·μόχθηρος, ος, ον [ῐ] à moitié mauvais, Plat. Rsp. 352c; Gal. 6, 57, etc.
Étym. ἡμι-, μ.