ἡσυχάζω

ἡσυχαῖος

ἡσυχαίτατα
ἡσυχαῖος, α, ον [ῠ] calme, tranquille, paisible, placide, Soph. O.C. 197 ; Eur. Med. 808 ; Plat. Leg. 775c, etc. ; τὸ ἡσυχαῖον, Soph. fr. 678, 6, immobilité, inactivité.
Étym. ἥσυχος.