ἡσύχιμος

ἡσύχιος

Ἡσύχιος
ἡσύχιος, ος, ον [] paisible, calme, tranquille, Il. 21, 598 ; Hdt. 1, 107 ; Plat. Rsp. 604e; οἱ ἡσύχιοι, Ant. 121, 12 ; Plat. Charm. 150b, les gens paisibles ; τὸ ἡσ. τῆς εἰρήνης, Thc. 1, 120, le calme de la paix ||
E Dor. ἁσύχ. [] Pd. P. 9, 40.