Ὠρικός

ὡρικός

ὡρικῶς
ὡρικός, ή, όν :
1 qui est à point, mûr, Cratès (Ath. 50e) ||
2 qui est dans la fleur de l’âge, jeune, beau, Ar. Ach. 272, fr. 40 ; El. N.A. 1, 12 ; 4, 8 ; 5, 17 ; 6, 17 ; 14, 5 ; Alciphr. 1, 13 ||
Cp. ὡρικώτερος, El. N.A. 4, 8 ; sup. ὡρικώτατος, Cratès l. c.
Étym. ὥρα.