ἰατραλειπτική

ἰατρεία

ἰατρεῖον
ἰατρεία, ας (ἡ) [ῑᾱ] traitement, guérison, Hpc. Fract. 774 ; fig. Arstt. Pol. 2, 7, 11 ; Nic. 7, 12, 1, etc. ||
E Ion. ἰητρείη, Hpc. l. c.
Étym. ἰατρεύω.