ἰατήρ

ἰατήρ, ῆρος (ὁ) [ῑᾱ] poét. c. ἰατρός, médecin, Il. 2, 732 ; 4, 190, etc. ; qui guérit de, gén. Od. 17, 384 ; Thcr. Epigr. 7 ; fig. Soph. Tr. 1209 ; abs. libérateur, Pd. P. 4, 480 ||