ἰδιότης
ἰδιοτροπίαἰδιότης, ητος
(ἡ)
[ῐδ]
1 propriété ou nature particulière, caractère propre,
Xén. An.
2, 3, 16 ; Plat. Pol. 305d; Pol. 1, 13, 13 ;
Spt. Sap.
2, 23 ; au pl.
particularités, Pol. 9, 22, 7 ||
2 nom propre, E. Byz. vo Θετταλία.
Étym.
ἴδιος.