ἰσχάδιον

ἰσχαδοκάρυον

ἰσχαδοπώλης
ἰσχαδο·κάρυον, ου (τὸ) [ᾰᾰρ] figues sèches mêlées à des noix, Arr. Epict. 4, 7, 23 ; d’ord. au plur. Arr. Epict. 3, 9, 22.
Étym. ἰσχάς, κάρυον.