ἰσχαδόπωλις

ἴσχαιμος

ἰσχαλέος
ἴσχ·αιμος, ος, ον, qui arrête le sang, Th. H.P. 9, 13, 1 ; Luc. Tim. 46 ; τὸ ἴσχαιμον (s. e. φάρμακον), Arét. 107, 22 ; Orib. p. 314 Matthäi remède hémostatique ; ἡ ἴσχαιμος (s. e. βοτάνη) Th. H.P. 9, 15, 3, plante hémostatique.
Étym. ἴσχω, αἷμα.