ἰσοδαίμων

ἰσοδαίτης

ἰσόδενδρος
ἰσο·δαίτης, ου []
1 qui distribue à tous également, ép. de Bacchus et de Pluton, Plut. M. 389a ||
2 écuyer tranchant, Luc. Ep. sat. 32, 36.
Étym. ἴ. δαίω.