ἰσομέτωπος

ἰσομήκης

ἰσομήτωρ
ἰσο·μήκης, ης, ες [Ῡ] égal en longueur, de même longueur, Plat. Rsp. 546c; Arstt. H.A. 2, 15, 14.
Étym. ἴ. μῆκος.