ἰσοπλάτων

ἰσόπλευρος

ἰσοπλεύρως
ἰσό·πλευρος, ος, ον [Ῡ]
1 équilatéral, Plat. Tim. 54e; Pol. 6, 31, 10 ||
2 en parl. de nombre, carré, Plat. Theæt. 147e; Arstt. An. post. 1, 4, 3.
Étym. ἴ. πλευρά.