ἰθυμαχία

ἰθυμάχος

ἰθύνοος
ἰθυ·μάχος, ος, ον [ῑῠᾰ] qui combat en rase campagne, Sim. fr. 137, t. 3, p. 481 Poet. lyr. gr. Bgk.
Étym. ἰ. μάχομαι.