ἰθυδρόμος

ἰθύθριξ

ἰθυκέλευθος
ἰθύ·θριξ, gén. ἰθύτριχος (ὁ, ἡ) [ῑῐχ] aux cheveux droits, c. à d. non crépus, Hdt. 7, 70 ; Hpc. Epid. 1, 955.
Étym. ἰ. θρίξ.