καιροσκόπος

καιροσπάθητος

καιροτηρέω-ῶ
καιρο·σπάθητος, ος, ον [ᾰ] au fin tissu, à la trame délicate, Hermipp. (Com. fr. 2, 381, 3).
Étym. κ. σπαθάω.