κακοδουλία

κακόδουλος

κακοδρομία
κακό·δουλος, ου (ὁ) [ᾰ] mauvais esclave, Crat. (Com. fr. 2, 65, 7) ; Luc. Philopatr. 7.
Étym. κ. δοῦλος.