κακοποιέω-ῶ

κακοποίησις

κακοποιητικός
κακοποίησις, εως (ἡ) [ᾰ] malfaisance, Spt. 2 Esdr. 4, 22 ; 3 Macc. 3, 2.
Étym. κακοποιέω.