κακοθημοσύνη

κακοθηνέω-ῶ

κακόθροος-ους
κακο·θηνέω-ῶ [ᾰ] être en mauvais état, ne pas prospérer, Arstt. H.A. 6, 19, 7.
Étym. κ. τίθημι, cf. εὐθηνέω.