καλλιχέλωνος

κάλλιχθυς

καλλίχοιρος
κάλλ·ιχθυς, υος (ὁ) [ῠ] propr. « beau poisson », poisson de mer, Arstt. fr. 297 ; Ath. 282e, etc. ; Opp. H. 3, 335.
Étym. κ. ἰχθύς.