καλλίκαρπος

καλλίκερως

Καλλίκλεια
καλλί·κερως, gén. ω, acc. ων (ὁ, ἡ) [ῐ] aux belles cornes, Anth. 7, 744 ; 9, 603.
Étym. κ. κέρας.