καλλιλαμπέτης

καλλιλεκτέω-ῶ

καλλιλογέω-ῶ
καλλι·λεκτέω-ῶ [ῐ] parler agréablement, Sext. 300 ; DL. 5, 66.
Étym. κ. λεκτός.