Καλλιφῶν

καλλιφωνία

καλλίφωνος
καλλιφωνία, ας (ἡ) [λῐ]
1 belle voix, son agréable, DH. Rhet. 1, 5 ; 4, 1 ; Luc. Pisc. 22 ||
2 t. de gr. euphonie, Porph. Pros. 115 ; Sch.-D. Thr. 675, 14.
Étym. καλλίφωνος.