κάματος
καματώδηςκάματος, ου
(ὁ) [ᾰᾰ]
I travail pénible,
effort, Od. 7,
325 ; Pd. P. 2, 37, etc. ; Eschl. fr. 178 ; Eur. I.T. 333 ; Luc. Herm. 71 ; au plur. Soph. O.R. 174, etc. ; Hdn 1, 3, 1, etc. ||
II p.
suite :
1 peine, fatigue,
Il. 4, 230,
etc. ; Od.
6, 2, etc.
||
2 souffrance, épuisement,
maladie, Sim. fr. 85,
10 ; au pl. DH. 10, 53 ||
3 fruit du travail,
Od. 14, 417 ;
Hés. Th.
599 ; d’où
ouvrage, Eschl. fr.
541.
Étym.
κάμνω.