κάρπωσις

καρπωτός

κάρρα
καρπωτός, οῦ (ὁ) s. e. χιτών, tunique dont les manches descendent jusqu’au poignet, Spt. 2 Reg. 13, 18.
Étym. vb. de *καρπόω, de καρπός, poignet.