καταϐροχθισμός

καταϐρόχω

καταϐρύκω
*κατα·ϐρόχω, avaler, engloutir ||
E Seul. ao. 1 act. sbj. 3 sg. -ϐρόξῃ, Lyc. 742 ; opt. 3 sg. -ϐρόξειε, Od. 4, 222 ; DP. 604 ; part. fém. pl. -ϐρόξασαι, A. Rh. 2, 271 et part. ao. pass. -ϐροχθείς, Lyc. 55.
Étym. κ. *ϐρόχω.