καταχρίω

κατάχρυσος

καταχρυσόω-ῶ
κατά·χρυσος, ος, ον [ῡ]
1 en or, Plut. M. 753f ||
2 doré, Luc. Alex. 13 ||
3 abondant en or, Poll. 7, 97 ; fig. Diph. fr. 57.
Étym. κ. χρυσός.