καταδίκη

κατάδικος

καταδιφθερόω-ῶ
κατάδικος, ος, ον [ῐ]
1 déclaré coupable, App. Civ. 1, 2 ||
2 condamné à, gén. DS. 13, 63, etc.
Étym. cf. le préc.