κατάγελως
καταγεμίζωκατά·γελως, ωτος
(ὁ) dérision, moquerie, Ar. Ach. 1125, etc. ; Xén. Œc. 13, 5 ; ὥσπερ κ. τῆς
πράξεως, Plat. Crit. 45e, le plus dérisoire de l’affaire ||
E Acc. -ωτα, Eschl. Ag. 1264 ; Epict. Ench. 22 ; ou -ων, Philstr. 303.
Étym.
κ. γέλως.