καταικίζω
καταίνεσιςκατ·αικίζω (f.
att. -ιῶ,
ao. κατῄκισα,
pass. ao. κατῃκίσθην, pf.
κατῄκισμαι) traiter indignement,
d’où :
1 maltraiter, torturer,
DH. 3, 73 ;
Plut. M.
1141d
||
2 souiller, en parl. d’armes noircies par la fumée, etc. Od. 16, 290 ; 19, 9 ||
Moy. (f. -ιοῦμαι) m. sign. Eur. Andr. 827 ; DS. 18, 47.