καταλαλάζω

καταλαλέω-ῶ

καταλαλία
καταλαλέω-ῶ [λᾰ]
1 parler contre : τινα, Pol. 3, 90, 6 ; τι, Pol. 18, 28, 1 ; τινος, DS. 11, 44 ; Spt. Ps. 77, 22, etc. NT. 1 Petr. 2, 12 ; κατά τινος, Spt. Ps. 49, 21, etc. contre qqn ou qqe ch., déblatérer contre, blâmer ||
2 parler devant : τινος, Luc. As. 12, qqn ||
3 dénoncer, rapporter : τινί τι, Ar. Ran. 752, qqe ch. à qqn ||
4 accabler ou fatiguer de son bavardage, Phryn. (Bkk. 46).
Étym. κατάλαλος.