καταλειτουργέω

καταλείφω

κατάλειψις
κατ·αλείφω (pf. pass. καταλήλειμμαι) [ᾰλ]
1 étendre un enduit, Arstt. H.A. 9, 40, 50 ||
2 enduire, oindre : τί τινι, El. N.A. 3, 26, une chose avec une autre.