καταλλήλως

καταλοάω-οῶ

καταλογάδην
κατ·αλοάω-οῶ [ᾰλ] écraser sur l’aire, d’où fig. abîmer, rouer de coups, Xén. Cyr. 7, 1, 31 ; Eschn. 46, 36 ; Luc. Ic. 15.