καταπροδίδωμι
καταπροΐημικατα·προδίδωμι (ao.
inf. -προδοῦναι) livrer :
τινά τινι, Hdt.
9, 73, une personne à une autre ;
abs. livrer, trahir, Hdt. 7, 157, etc. ; Thc. 7, 48 ; Ar. Vesp. 1044 ; Luc. Pr. 14 ; au pass. Hdt. 9, 7 ; Thc. 3, 111 ||
E Ao. 2 ind. 2 pl. καταπρούδοτε, Ar.
l. c.