κατάργυρος

καταργυρόω-ῶ

κατάρδω
καταργυρόω-ῶ []
1 argenter, Hdt. 1, 98 ; Plut. Phil. 9, etc. ||
2 corrompre avec de l’argent, Soph. Ant. 1077.
Étym. κατάργυρος.