καταρρήσσομαι

καταρρητορεύω

καταρριγέω-ῶ
κατα·ρρητορεύω :
1 exposer avec éloquence, acc. Eum. p. 161 ||
2 vaincre par son éloquence, acc. Plut. M. 801f ; Luc. Gymn. 19.