κατασκευάζω

κατασκεύασμα

κατασκευασμάτιον
κατασκεύασμα, ατος (τὸ) objet préparé, travaillé, particul.
1 machine de guerre, Pol. 1, 48, 5 ||
2 objet d’art (tableau, vase, etc.) Hippoloch. (Ath. 128d) ||
3 construction, maison, Pol. 10, 27, 9 ; DH. 3, 27 ||
4 fig. invention, expédient, en mauv. part, Dém. 624, 24 ; en b. part, Arstt. Pol. 6, 4 ; ἐκ κατασκευάσματος, DC. 52, 7, de propos délibéré, à dessein.
Étym. κατασκευάζω.