καθομολογέω-ῶ

καθοπλίζω

καθόπλισις
καθ·οπλίζω (ao. καθώπλισα) []
1 armer, Eschn. 75, 33 ; Plut. Phil. 9 ; p. ext. munir de, pourvoir de : τινί, Jos. Macc. 7, 117, de qqe ch. ||
2 triompher de, vaincre, acc. Soph. El. 1086 ||
Moy. s’armer, Pol. 3, 62, 7.