κεντρόω-ῶ
κέντρωνκεντρόω-ῶ :
I (κέντρον, aiguillon)
1 armer d’un aiguillon,
Plat. Rsp.
552d,
555d ||
2 piquer d’un aiguillon,
Hdt. 3, 16 ;
fig. Arstd.
t. 1, 327 ||
II (κέντρον, centre) placer au centre, P. Alex. Apot. 25, p. 73, l. 15 Boer.
Étym.
κέντρον.