κέντωρ

κένωμα

κενῶς
κένωμα, ατος (τὸ)
1 espace vide, Pol. 6, 31, 9, etc. ; Phil. byz. Bel. 57, 17 ||
2 t. de méd. évacuation, purgation, Plut. M. 381c, 655b.
Étym. κενόω.