κεφαλαλγέω-ῶ

κεφαλαλγής

κεφαλαλγία
κεφαλ·αλγής, ής, ές [φᾰ]
1 pass. qui a mal à la tête, Plut. M. 147f ||
2 act. qui fait mal à la tête, Xén. An. 2, 3, 15 ; Arét. p. 117d, etc.
Étym. κεφαλή, ἄλγος.