Κεραμεικός

κεραμεῖον

κεράμειος
κεραμεῖον, ου (τὸ) [ᾰ] atelier de poterie, Eschn. 70, 22 ||
E Dans une inscr. att. CIA. 2, 814, a, b, 33 (374 av. J.-C.), v. Meisterh. p. 40, note 327 a.
Étym. κεραμεύς.