Κεραμεῖς

κεραμεοῦς

κεραμεύς
κεραμεοῦς, εᾶ, εοῦν []
1 c. κεράμειος, Plat. Lys. 219e ; Nicon (Ath. 487c) ; Th. H.P. 5, 3, 2 ; Plut. Popl. 13 ; Luc. Gall. 14 ||
2 semblable à l’argile, qui a la couleur de l’argile, Al. Mynd. (Ath. 387f, 398d) ||
E Dans une inscr. att. CIA. 2, 157, 61 (334/326 av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 117, 4.
Étym. κέραμος.