κεραμεοῦς
κεραμεύςκεραμεοῦς, εᾶ, εοῦν
[ᾰ]
1 c. κεράμειος, Plat. Lys. 219e ; Nicon (Ath. 487c) ; Th. H.P. 5, 3, 2 ; Plut.
Popl. 13 ;
Luc. Gall.
14 ||
2 semblable à l’argile,
qui a la couleur de l’argile, Al. Mynd.
(Ath. 387f, 398d) ||
E Dans une inscr. att. CIA.
2, 157, 61 (334/326
av. J.-C.) ; v. Meisterh. p. 117,
4.
Étym.
κέραμος.