κερδαλέη-ῆ

κερδαλέος

κερδαλεόφρων
κερδαλέος, α, ον []
1 lucratif, avantageux, utile, Hdt. 9, 7 ; Xén. Cyr. 7, 1, 17 ; τὸ κ. c. κέρδος, Eschl. Eum. 1008, gain, profit ||
2 qui soigne ses intérêts, d’où en mauv. part, rusé, astucieux, en parl. de pers. Od. 13, 291 ; de choses (conseil, parole, projet, etc.) Il. 10, 44 ; Od. 6, 148 ; 8, 548 ||
Cp. -ώτερος, Hdt. 9, 7 ; Xén. Cyr. 7, 1, 17 ; Plat. Rsp. 345a.
Étym. κέρδος.