κίνδυν

κινδύνευμα

κινδυνευτέον
κινδύνευμα, ατος (τὸ) [] entreprise hardie, trait de bravoure ou de hardiesse, Soph. O.C. 564, etc. ; Eur. I.T. 1001 ; Plat. Leg. 969a, etc.
Étym. κινδυνεύω.