κίνδυνος

I danger, péril ; κινδύνους κινδυνεύειν, Ant. 139, 9 ; αἴρεσθαι, Eur. Her. 503 ; Dém. 1395, 13 ; ξυναίρεσθαι, Thc. 2, 71 ; ἀναλαϐέσθαι, Hdt. 3, 69 ; ὑποδύεσθαι, Xén. Cyr. 1, 5, 12 ; ἐγχειρίζεσθαι, Thc. 5, 108 ; ποιεῖσθαι, Isocr. 304d, affronter un danger, s’exposer à un danger ; κίνδυνον ὑπομεῖναι, Xén. Cyr. 1, 2, 1, affronter de pied ferme un danger ; de même ἐς κίνδυνον ἔρχεσθαι, Xén. Cyr. 1, 4, 8 ; ἐμϐαίνειν, Xén. Cyr. 2, 1, 15 ou κινδύνῳ περιπίπτειν, Thc. 8, 27, s’exposer, être exposé à un danger ; ἐν κινδύνοις εἶναι, Dém. 611, 11, être en péril ; τινὰ εἰς κίνδυνον καθιστάναι, Thc. 5, 99 ; κινδύνῳ βάλλειν τινά, Eschl. Sept. 1048 ; φέρειν ou ἐπιφέρειν τινὶ κινδύνους, Eschn. 74, 24 ; 77, 5, mettre qqn en danger ; κίνδυνος καταλαμϐάνει τινά, Dém. 301 fin, ou γίγνεταί τινι, Xén. Hell. 7, 1, 7, cela devient un danger pour qqn ; κίνδυνος ἔχει τινά avec l’inf. Eur. Hec. 5, qqn est en danger de ; κίνδυνός ἐστι avec l’inf. Lys. 132, 19 ; avec une prop. inf. Xén. Mem. 2, 7, 9 ; ou avec μή et le sbj. ou l’opt. Att. il y a danger ; κίνδυνον ἀλύξας, Batr. 9, ayant évité le danger : κίνδυνον διαλύειν, Dém. 287, 6, dissiper un danger ||

II p. suite :