κίθαρος

κιθαρῳδέω-ῶ

κιθαρῴδησις
κιθαρῳδέω-ῶ [ῐᾰ] chanter en s’accompagnant de la cithare, Plat. Gorg. 502a, etc.
Étym. κιθαρῳδός.