κιθαριστύς

κίθαρος

κιθαρῳδέω-ῶ
κίθαρος, ου () [ῐᾰ]
1 thorax ou partie supérieure de la poitrine, Hpc. 409, 44 ; 412, 15, etc. ||
2 poisson plat, sorte de sole, Arstt. H.A. 2, 17 ; Ath. 306 ; Xénocr. Al. 27 ; Gal. 6, 394.
Étym. κιθάρα.