κιθαρῴδησις

κιθαρῳδία

κιθαρῳδικός
κιθαρῳδία, ας (ἡ) [ῐᾰ] action de chanter en s’accompagnant de la cithare, Plat. Leg. 700d.
Étym. κιθαρῳδός.