κλαδαρόρυγχος

κλαδαρός

κλάδας
κλαδαρός, ά, όν [ᾰᾰ]
1 facile à briser, fragile, Pol. 6, 25, 5 ; Anth. 9, 322 ||
2 fig. languissant de plaisir, Clém. Pæd. 3, p. 293.
Étym. pré-grec.